Waarborg voortaan gespreid betalen

Waarborg voortaan gespreid betalen

‘Zo wordt de financiële last voor de sociale huurders op het moment dat ze verhuizen kleiner’, zegt Vlaams minister van Wonen Freya Van den Bossche. Bovendien wordt de kost van de plaatsbeschrijving verlaagd en zullen sociale huurders die verhuizen niet langer een dubbele huur moeten betalen.

Tot nog toe moesten sociale huurders bij aanvang van het huurcontract twee keer de markthuurprijs van de woning betalen. Die markthuurprijs ligt in veel gevallen een stuk hoger dan de sociale huurprijs die huurders met een laag inkomen maandelijks betalen. Daardoor kon het gebeuren dat sociale huurders in één keer 900 euro borg moesten betalen. “Samen met de eerste maand huur maakte dat een erg hoog bedrag”, zegt Van den Bossche. “En vaak hebben die mensen dan de waarborg van hun vorige woning nog niet teruggekregen.” Daarom voorziet de Vlaamse regering nu de mogelijkheid om de huurwaarborg gespreid te betalen over een periode van 18 maanden. Bij aanvang van het huurcontract moet nog slechts een waarborg van één maand sociale huur worden betaald, de rest van het bedrag kan in de loop van het volgende anderhalf jaar worden afgelost. Daarnaast wordt de kostprijs van een eventuele plaatsbeschrijving geplafonneerd op maximaal 62 euro en bovendien gedeeld door huurder en verhuurder. Tot nog toe kon die kost soms hoog oplopen en kwam hij volledig ten laste van de huurder. Tot slot zal een huurder die verhuist naar een andere woning van dezelfde huisvestingsmaatschappij niet langer het risico lopen dat hij een dubbele huur betaalt in de overgangsperiode. Het huurcontract voor de oude woning wordt voortaan immers automatisch ontbonden op het moment dat het contract voor de nieuwe woning ingaat. Zo wordt overlap onmogelijk. “De oude regels maakten het veel huurders onnodig moeilijk op het moment van een verhuis”, zegt Vlaams minister van Wonen Freya Van den Bossche. “Met deze aanpassingen krijgen ze meer financiële ademruimte zonder dat de verhuurder daar last van heeft”, zegt Van den Bossche.

Daarnaast worden de inkomensgrenzen voor sociale woningen verhoogd. De Vlaamse regering wil sociale huur bereikbaar maken voor zoveel mogelijk kandidaat-huurders die er nood aan hebben. Mensen die een job hebben, hoe laagbetaald ook, kwamen nauwelijks nog in aanmerking voor een sociale woning. Daarom worden de inkomensgrenzen verhoogd tot op het niveau van het eerste deciel van de inkomens uit arbeid. Ook de 10% mensen met de laagstbetaalde jobs komen nu dus in aanmerking komen voor een sociale huurwoning.

Vooral werkende alleenstaanden, een groep van mensen die het sowieso al moeilijk heeft, vielen vaak uit de boot. De inkomensgrenzen stijgen daarom met 13%: van 20.233 euro naar 22.883 euro voor een alleenstaande zonder personen ten laste, van 21.929 euro naar 24.800 euro voor een alleenstaande met een handicap, van 30.350 euro naar 34.323 euro voor samenwonenden, en dat alles te verhogen met 1.955 euro per persoon ten laste (nu: 1.696 euro).

Door de nieuwe inkomensgrenzen hebben bijna 250.000 mensen recht op een sociale woningen, zo’n 39.000 meer dan voorheen. Momenteel is 34 procent van de potentiële doelgroep ingeschreven voor een sociale woning. Als we met die verhouding rekening houden, dan kunnen we door het verhogen van de inkomensgrenzen een aangroei verwachten van ongeveer 13.400 kandidaat-huurders. Ondertussen komt de versnelling in de bouw van nieuwe sociale woningen op kruissnelheid. Tussen 2009 en 2023 komen er in totaal 49.000 sociale en bescheiden woningen bij.

Daarnaast komt er een algemene voorrangsregel in sociale huurwoningen voor drie doelgroepen uit de welzijnszorg: jongeren uit de bijzondere jeugdzorg, ex-psychiatrische patiënten en daklozen. Dat zijn mensen die gebaat zijn bij een terugkeer in maatschappij, op zelfstandige basis kunnen of opnieuw moeten leren wonen, maar in de meeste gevallen niet de middelen hebben om te huren op de private markt. Sociale huisvestingsmaatschappijen worden verplicht om jaarlijks minimum 5% van hun toewijzingen via deze voorrang toe te laten.

Zowel voor de betrokkenen zelf als voor hun medebewoners is het echter noodzakelijk dat ze op een degelijke manier begeleid worden tijdens hun zelfstandig wonen. Daarom krijgen ze alleen voorrang op voorwaarde dat er een begeleidingsovereenkomst is met een erkende welzijns- of zorginstelling. De huurders zijn dan ook verplicht om zich te houden aan de afspraken van de begeleidingsovereenkomst na te leven. Doen ze dat niet, dan wordt dat beschouwd als een tekortkoming aan de huurdersverplichting, die eventueel een opzegging van de huurovereenkomst