Makeover van een klassieke woning

Makeover van een klassieke woning

Teksten: Delphine De Riemaecker
Fotografie: Laurent Brandajs

Complete stijlbreuk voor een nieuwe start

“We hebben vijftien jaar in een klassieke Flamant-stijl gewoond”, steekt bewoonster Brigitte Pirenne van wal. “We konden ons niet inbeelden ooit van hedendaagse interieurs te houden, laat staan van een modern interieur als dit. Maar onze smaak is in de loop der jaren geëvolueerd en vijf jaar geleden kregen we het gevoel te stikken tussen onze oude meubels.” Met hun nieuwe interieurdromen in het achterhoofd ging het paar op zoek naar een geschikte bouwgrond voor een nieuwbouwwoning, maar die zoektocht bleef onvruchtbaar. “Uiteindelijk hadden we een grond op het oog, maar daar hebben we spijtig genoeg net naast gegrepen. Toen hebben we besloten de koe bij de hoorns te vatten en onze eigen woning te verbouwen in plaats van een nieuw huis te bouwen.”

Het grijs van de zinken dakbekleding werd gebruikt als referentie. De garagepoorten hebben een bekleding van grijze Trespa-platen.

Totale makeover

Brigitte en Hubert kenden de geschikte partner om hun project tot een goed einde te brengen: architect Thierry Sherrington van Atelier DSH, een jeugdvriend van Hubert, met wie hij trouwens ook al eerder had samen gewerkt. Hubert had na deze samenwerking een enorm vertrouwen in de architect. “Inderdaad, Brigitte en Hubert hebben me gevolgd in al wat ik hen voorstelde”, bevestigt Thierry. “Behalve onze voorstellen, hadden ze de duidelijke wens om de woning open te trekken en toonden ze de voorkeur voor een doorgedreven hedendaagse stijl. Daarnaast kreeg ik carte blanche. Ze vertrouwden me zelfs het ontwerp van het maatmeubilair toe.” In juni 2009 stelde de architect zijn ontwerp voor aan de familie, in december van datzelfde jaar verhuisden Brigitte, Hubert en hun twee kinderen opnieuw naar hun vertrouwde woning die een totale makeover had gekregen.

Visuele verbinding

De eigenlijke structuur van het gebouw bleef onaangetast. “Dit omdat de woning op zich eigenlijk al zeer architecturaal is, met verschillende splitlevels die de hellingsgraad van het terrein opvangen”, licht de architect toe. “We hebben besloten om de volumewerking van het huis te behouden. Buiten hebben we enkel de gevel en het schrijnwerk geschilderd in de kleur van het zinken dak en de garagepoorten bekleed met Trespa-platen in dezelfde kleur.” De stenen kaders rond de ramen en deuren bleven wel behouden. Hun lichtere tint zorgt namelijk voor een interessant contrast met de donkere gevel. Binnen bestond de grootste architecturale ingreep erin een visuele verbinding te maken tussen de verschillende leefvertrekken. “We hebben openingen gemaakt in bepaalde muren om de communicatie te vergemakkelijken tussen de keuken, het salon en de mezzanine.” De leefkeuken die rechts van de beglaasde inkomhal ligt, werd groter gemaakt door ook de oppervlakte van de oude eetkamer bij de nieuwe keuken te betrekken. Ze geeft langs een opening uit op het salon langs de ene kant, de lagergelegen loggia en de mezzanine – die zich een halve verdieping hoger bevindt – aan de andere kant. In de mezzanine werd een televisietoestel geplaatst in een MDF omkasting die kan draaien, zodat de bewoners zowel boven als in de keuken televisie kunnen kijken.

Het televisietoestel zit in een MDF omkasting die 360° kan draaien. De uitsparing in de witte kastenwand links is exact even dik als de vloerplaat van de mezzanine.

De spots werden geïntegreerd in een MDF constructie. De bewoners kozen voor ledverlichting om oververhitting door het grote aantal spots te vermijden.

Zwart-wit

Om de link tussen deze drie centrale ruimtes te versterken, bedacht de architect een interieur in zwart-wit. In de keuken vertaalt dit zich in een eerste zwarte kastenwand met drie Siemens-ovens en een schuifdeur. Daartegenover vinden we een zwarte ‘magneetwand’ waaraan foto’s en postkaarten worden opgehangen. Een tweede volume met witte kasten haakt in op de eerste kastenwand. En ook de smetteloos witte tafel en werkblad uit Corian draagt een steentje bij tot het zwart-witthema. Een halve etage lager valt op dat de witte kastenwand van de keuken om de opening naar het salon plooit en haar weg omhoog baant naar de mezzanine. Ook een deel van de zwart geschilderde muur maakt dezelfde beweging. Op deze manier worden de drie zones letterlijk met elkaar verbonden en benadrukt de architect de verticaliteit van de woning. Waar ooit een houten balustrade op de mezzanine stond, pronkt nu een glazen wand die de woning de nodige openheid geeft. Het zwart-witthema werd ook toegepast in de slaapkamer. Hier werd het bed tegen een zwart MDF blok geplaatst waarin verlichting en legplanken verwerkt zijn. De dressing ligt verscholen achter witte schuifdeuren. In de aanpalende badkamer plaatste de architect twee zwarte, blokvormige meubels waarop een witte lavabo uit Corian staat. De vloer en inloopdouche zijn bekleed met witte epoxy.

Op de mezzanine vinden we comfortabele sofa’s van Ligne Roset.

De witte kastenwand van de keuken plooit om de opening naar het salon en baant een weg omhoog naar de mezzanine. De houten balustrade werd vervangen door een glazen borstwering.

Flashy accenten

Brigitte doorbrak het tweekleurige thema door hier en daar een flashy accent aan te brengen. Zo bekleedde ze telkens een van de vier muren in het bureau, de slaapkamers, de toiletten en de pokerzaal met behangpapier. Elk kind mocht zijn eigen papiertje kiezen. “Ik vind dat het zwart-witthema van de architect nog beter tot zijn recht komt door er een vleugje humor aan toe te voegen”, lacht ze. “Thierry was niet meteen gewonnen voor het idee, maar vond het eindresultaat wel geslaagd.” Niet enkel het behangpapier, maar ook de tapijten met vintagekleuren geven het interieur dat tikkeltje extra. Ze passen perfect bij de gekleurde verlichting in de pokerzaal en in de glazen wand tussen het salon en bureauruimte. De verdere aankleding en inrichting gebeurde volledig in de geest van Thierry’s ontwerp. De oude Flamant-meubels werden ingeruild voor stoelen van Arne Jacobsen en Le Corbusier en bijzettafels van Vitra. Meer zelfs: geen enkel oud bord of glas en zelfs geen enkele kookpot overleefde de makeover. “We hebben lang genoeg gewacht tot we het budget hadden om meteen álles te veranderen. Mijn man en ik wilden een interieur dat tot in de kleinste puntjes klopt, en daar hoorden onze oude spullen niet in thuis. Er was geen sprake van de uitgaven in tijd te spreiden. Het heeft ons veel geduld gekost, maar het was absoluut de moeite waard”, besluit Brigitte met een zucht van voldoening.

Praktisch

Architect: Thierry Sherrington – Atelier DSH
Bouwjaar: niet meegedeeld
Verbouwing: 2009
Materialen:

• buitenschrijnwerk: aluminium
• gevelsteen: Trespa-panelen en geschilderde baksteen
• dak: zink met staande naad
• keuken: werkblad, spoelbak en eettafel in Corian
• keukentoestellen: Siemens, afzuigkap van De Dietrich
• vloeren: natuursteen, eiken parket en epoxy
• trap: geschilderd hout en bekleding van inox

Indeling:

• kelder: pokerzaal en garage
• 1e niveau: salon, bureau, terras
• 2e niveau: keuken, toilet, ouderlijke slaap- en badkamer
• 3e niveau: televisiehoek
• 4e niveau: kinderkamers, gastenkamer, toilet

Verwarming: mazoutketel
Energiebesparing: 16 cm dakisolatie, ramen met 3 kamers, dubbel glas 1,1
Budget: niet meegedeeld