Bouw vreest verlies banen

Bouw vreest verlies banen

“Met het verlengen van de opzeggingstermijnen dreigen we een versnelling van dit fenomeen en een omschakeling naar een nieuw economisch model dat rampzalig is voor de werkgelegenheid mee te maken. Men handelt alsof ons land een eiland is, alleen op de wereld”, zegt Robert de Mûelenaere, gedelegeerd bestuurder van de Confederatie Bouw.

Er zijn tastbare tekenen dat de structuur van de arbeidsmarkt in de bouw volop aan het veranderen is: voor de eerste keer sinds 2000 is de loontrekkende werkgelegenheid in de bouw aan het dalen (-3.500 banen sinds begin 2012), het aantal zelfstandigen groeit onafgebroken (+40%), het aandeel arbeiders in de totale werkgelegenheid loopt terug (nog maar 64%), het aantal uit het buitenland gedetacheerde werknemers groeit (20.000 voltijdse equivalenten volgens de officiële cijfers) en ook de uitzendarbeid neemt toe.

De bouwbedrijven zien een harmonisering van de statuten vooral als een verzwaring van de kost. Door het optrekken van de opzegtermijnen zal een ontslag tot 15 keer duurder worden. Bijgevolg zal een groeiend aantal bouwbedrijven kiezen voor een of ander alternatief voor de arbeidsovereenkomst van onbepaalde duur. Op die manier zien wij in de komende jaren tot 50.000 arbeidersbanen verloren gaan. Dit vertegenwoordigt een verlies van +- 1 miljard aan inkomsten voor de Schatkist!

De bouw bevindt zich bovendien in een terugvallende markt. In 2012 ondersteunden de burgerlijke bouwkunde en de niet-woningbouw nog de totale bouwactiviteit. Maar voor 2013 voorziet de Confederatie Bouw een terugval van de activiteit met 0,2%. Vooral de burgerlijke bouwkunde zal sterk achteruitgaan (-5%). Ook de renovatie zal verder dalen (-1%). Voor de woningbouw wordt een lichte vooruitgang voorspeld (+1%). De niet-woningbouw doet het beter (+4%).

Robert de Mûelenaere: “De bouw is vandaag nog altijd een sector die arbeidskrachten in loondienst tewerkstelt. De korte opzegtermijnen die er gelden, zijn een vorm van flexibiliteit, waar ook de arbeiders zelf graag gebruik van maken. De enige mogelijke oplossing voor het eenheidsstatuut bestaat erin toe te staan dat boven op een door de wet vastgestelde minimumtermijn aparte termijnen per sector worden toegepast. Men gaat aan de bouwsector, die met heel specifieke beperkingen en situaties geconfronteerd wordt, toch niet de opzegtermijnen opleggen die bij banken en verzekeringsmaatschappijen gelden?”